Ondermeer in Hoofdstuk 22 van het Tekstboek van Een cursus in wonderen nodigt Jezus ons uit om na te denken over de aard van de heilige relatie, en hoeveel beter wij ons zouden voelen als we daar vaker voor zouden kiezen. In een heilige relatie zie je jezelf en de ander als volmaakt compleet, en alle geloof in verschillen ongedaan gemaakt. Je herkent de essentie van jullie beiden, en dus verbind je je met de ander in jullie gezamenlijke Identiteit als Christus, de Zoon van God. Dit is de uitweg uit de ego-hel. Klinkt zweverig? Jezus verzekert ons: “Van alle boodschappen die jij ontvangen maar niet begrepen hebt, is alleen deze cursus toegankelijk voor je begrip en kan ook worden begrepen. Dit is jouw taal” (T-22.I.6:1-2). Nou, dat voelt niet altijd zo! Hoe zit dat?
Jezus vervolgt: “Zo wordt in iedere heilige relatie opnieuw het vermogen geboren om te communiceren in plaats van zich af te scheiden. Maar een heilige relatie, zelf zo kort geleden uit een onheilige herboren, en toch veel ouder dan de oude illusie die ze vervangen heeft, is in haar wedergeboorte nu als een baby. Toch is het in dit kindje dat jouw visie jou wordt teruggegeven, en het zal de taal spreken die jij begrijpen kunt. Het wordt niet gevoed door dat ‘iets anders’, dat jij dacht dat je was [d.w.z., een ego in een afgescheiden, sterfelijk lichaam]. (T-22.I.7:1-4). De keuze om van elke ontmoeting, elke interactie een heilige relatie te maken brengt onnoemelijk veel meer rust in je leven. Er zijn immers geen verschillende belangen meer. Jezus vraagt ons dan ook vreugdevol: “Wil jij niet dat dit heilige huis ook het jouwe is? Hier is geen ellende, maar louter vreugde” (T-22.II.12:9-10).
Maar dan komt het: “Al wat je hoeft te doen om hier in stilte met Christus te verblijven, is Zijn visie delen” (T-22.II.13:1). Oei. Zoals Kenneth Wapnick altijd graag Shakespeare citeert, in dit geval uit Hamlets beroemde monoloog: “Ai, dáár wringt het ‘m” (H.III,i). We willen immers onze ‘essentiële gelijkheid’ best delen met onze geliefden, met mede-Cursusstudenten of andere spiritueel geïnteresseerden, maar niet met die politicus, die collega, die manager, die publieksfiguur, die agressieve automobilist, ga zo maar door. Cursusstudenten weten best dat dergelijke afwijzingen niets van doen hebben met die betreffende personen maar alleen met hun eigen verdrongen projectie van hun waanidee van hun afwijzing van God… maar dat op zich is kennelijk nog niet genoeg om er toch een heilige relatie van te maken, en zo innerlijke vrede te vinden.
In hetzelfde Hoofdstuk 22 zegt Jezus hierover: “In een onheilige relatie wordt eenieder van waarde geacht omdat hij de zonde van de ander lijkt te rechtvaardigen. Ieder ziet iets in de ander wat hem aanzet om tegen zijn wil te zondigen. En zo belast hij de ander met zijn zonden, en wordt tot hem aangetrokken om zijn zonden in stand te houden. En zo moet het voor ieder wel onmogelijk worden zichzelf als de oorzaak van zonde te zien door zijn verlangen dat de zonde werkelijkheid is” [d.w.z., we willen zo graag onze eigen individualiteit in stand houden, hoe zondig die ook is] (T-22.III.9:3-6). Wij houden onszelf kortom graag gevangen in onze eigen zintuiglijke perceptie, zodat wij onszelf als uniek individu kunnen blijven ervaren. Dat al onze relaties daarmee onheilig blijven doet wel pijn, maar nog niet zoveel pijn als het vooruitzicht van het ‘uitgegumd worden’ en de eventuele straf die ons te wachten staat als we onze Schepper weer onder ogen zien.
De uitweg uit deze zotte, maar hardnekkige illusie? Kom los uit je zintuigen! Oefen met het onderscheiden van vorm (d.w.z. wat de zintuigen waarnemen, ervaren) en inhoud (de onzichtbare essentie achter alle vormen). Enige tijd geleden heb ik bij MIC een lezing verzorgd over het “rode” en “witte” lichtje dat je per definitie kiest in iedereen die je ontmoet. Dat is de inhoud die je kiest zodra je vorm ziet. Zodra je iemand ontmoet (lopend, fietsend of in de auto, het maakt niet uit) heb je in een fractie van een seconde al een onheilige of heilige relatie gekozen: een rood of wit lichtje. Het lijkt alsof je zintuigelijke indrukken van die persoon (uiterlijk of gedrag) daar aanleiding toe geven, maar de keuze voor het type relatie (heilig of onheilig) maak je helemaal zelf. En die keuze is te veranderen, en zou je ook moeten veranderen als je meer innerlijke vrede in je leven wilt ervaren.
In Hoofdstuk 22 vat Jezus dit kernpunt mooi samen: “Laat de vorm van zijn vergissingen jou niet weghouden van hem wiens heiligheid de jouwe is. Laat de visie van zijn heiligheid, waarvan het zicht jou je vergeving zou tonen, je niet worden onthouden door wat de ogen van het lichaam kunnen zien. Laat je bewustzijn van je broeder niet worden belemmerd door jouw waarneming van zijn zonden en zijn lichaam. Wat is er in hem aanwezig dat jij wilt aanvallen, behalve wat jij in verband brengt met zijn lichaam, dat naar jouw overtuiging zondigen kan? Achter zijn vergissingen staan zijn heiligheid en jouw verlossing. Je hebt hem zijn heiligheid niet gegeven, maar je hebt wel geprobeerd jouw zonden in hem te zien om jezelf te redden. En toch: zijn heiligheid is jouw vergeving. Kun jij verlost worden door hem zondig te maken wiens heiligheid jouw verlossing betekent?” (T-22.III.8).
Ja, mensen begaan vergissingen. Politici manipuleren burgers en zetten aan tot oorlogen. Ja, veel zakelijke mensen handelen uit hebzucht. Ja, mensen zijn niet altijd hoffelijk in het verkeer. Ja, mensen reageren hun stress of frustratie soms af op anderen. Ja, veel mensen kiezen er nog voor om in slaap te blijven en gedachteloos te consumeren. Ja, mensen worden wel eens boos om iets waar jij echt niets aan kon doen. We maken het allemaal elke dag mee. Zie dit niet als ‘ellende’ in je leven, maar als gelegenheden die jou worden aangeboden om te oefenen met het kiezen voor een heilige relatie: te oefenen met het zien van de inhoud achter de vorm. Kies ervoor om in ieder ander (zónder uitzondering!) het witte licht te zien dat jullie beider essentie is. Laat je reactie op de betreffende situatie vervolgens over aan de Heilige Geest. En je zult tot je verbazing merken hoeveel vrediger je dagen worden en hoeveel zaken ineens meer lijken te gaan ‘stromen’. Veel inspiratie gewenst!
— Jan-Willem van Aalst, augustus 2022